|
|
Ter nagedachtenis aan Fleur
|
|
Gedicht van Esteban hieronder
| Daarboven…
tranen vallen onbeschaamd, zakdoeken bewegen.
Droog uw tranen vriend, ik weet dat het moeilijk lijkt, maar straks schijnt weer de zon en hoor je hem blaffen ergens daarboven. Nu voelt het aan alsof de tijd blijft stilstaan en geluk nog enkel voor de anderen is. Je wrijft nog een laatste maal over zijn kop en neemt afscheid. Opnieuw wellen tranen op, schouders worden aangeboden. Dus droog nu maar uw tranen vriend, want ooit maak je weer die wandelingen, en loopt hij in gedachten dicht tegen je aan… esteban
|
